نمی رسید مدیتیشن کنید؟ 7 فعالیت شاد که بجای آن امتحان کنید

در درمان بود که شروع به استفاده از این تکنیک تجسم (تصویرسازی ذهنی) کردم. در طول جلسات اولیه ما، درمانگر من گاهی از من می‌خواست جایی را تصور کنم که در آن احساس امنیت و آرامش می‌کنم، و آن را با صدای بلند همانطور که در ذهنم تصور می‌کردم توصیف می‌کرد.

شروع کردم به ساختن باغی در ذهنم، جایی که می‌توانستم به آن‌جا بروم، وقتی احساس خستگی یا استرس می‌کردم، یا وقتی به سختی می‌خوابیدم. وقتی مضطرب هستم، اغلب به این مکان برمی‌گردم و جزئیات را در گوشه‌ای به آن اضافه می‌کنم. برخی از عناصر ثابت هستند، در حالی که برخی دیگر تغییر می کنند. برای مثال، من همیشه به یک روش وارد می‌شوم، اما زمانی که داخل می‌شوم، ممکن است گل‌ها یا درختان مختلف را ببینم، یا ممکن است گوشه‌ای را نگاه کنم و منطقه جدیدی را پیدا کنم که قبلاً کشف نشده بود.

بار دیگر با سر و صدای ساخت و ساز مداوم در ساختمانم دست و پنجه نرم می کردم. من در خانه روی کتاب Joyful کار می‌کردم و هرگز نمی‌دانستم که صدای خراش کی شروع می‌شود و اضطراب من را تشدید می‌کند و تمرکز را غیرممکن می‌کند.

درمانگرم از من خواست که چیزی پر سر و صدا و در عین حال بی ضرر را تصور کنم و به دلایلی فیل ها به ذهنم آمدند. خدمه‌ای از فیل‌ها را با کلاه‌های زرد زرد تصور کردم که با ابزارها و چکش‌های جک در حال چرخیدن هستند. هر وقت صدا بلند می شد و من آن گودال را در شکمم احساس می کردم، فیل ها را به تصویر می کشیدم و تنش کم می شد. البته، این صدا را پاک نکرد، اما به من کمک کرد تا در شرایطی که نمی توانستم کنترل کنم، آرامش پیدا کنم.

من متوجه شدم که تجسم همان نوع فاصله و فضایی را به من می دهد که بسیاری از مردم در مدیتیشن پیدا می کنند، اما تخیل من را نیز درگیر می کند. به جای اینکه احساس کنم نیاز دارم با احساسات یا ایده های ناراحت کننده بنشینم، به من این امکان را می دهد که آنها را خلاقانه تغییر دهم – نه اینکه از آنها دوری کنم، بلکه با آنها به روشی مولد و پویا کار کنم. من تحقیقات زیادی در مورد استفاده از تجسم به عنوان جایگزین مدیتیشن پیدا نکرده‌ام، اما گزارش‌های حکایتی از پرستاران وجود دارد که از تجسم با بیماران، به ویژه کودکان، به عنوان روشی برای تسکین درد استفاده می‌کنند.